"Śniło mi się tej nocy, że znowu byłam w Manderley ....." . Słychać tylko głos drugiej pani de Winter i widać z góry spowitą mgłą rezydencję. I do tego muzyka.

To trzeba zobaczyć i tego się nie zapomina.

1. Zastanowiło mnie , dlaczego nikt nie wspomniał o początku filmu. Jak dla mnie cały film to arcydzieło, ale już sam początek jest niesamowity, od razu przykuwa uwagę i wprowadza tajemniczą atmosferę . To już od tego momentu nie można odejść z fotela.

2. Kolejna kwestia - morze. To kolejny bohater filmu. Pierwszy raz oglądałam "Rebekę" jako dziecko, parę scen z morzem pamiętam jeszcze z tamtego czasu. Jak sie okazało - całkiem dokładnie. Żadne z tych ujęć nie jest przerysowane, ale parę było dość przerażających / oczywiście w poztywnym znaczeniu tego słowa/ . Morze oprócz tego cały czas jest albo na ustach albo w myślach bohaterów. Głównie wynika to z zatonięcia tak wspaniałej i odważnej Rebeki. Jak mówią, tylko tak wielki żywioł był w stanie ją pokonać. Do tego jeszcze możemy słyszeć szum albo ryk fal.

3. Niezapomniane sceny
- bal, gdy druga pani de Winter nieświadomie ubiera się w taki sam strój, jak Rebeka. Gdy schodzi radosna na dół do sali balowej - wiadomo , że coś jest nie tak i że coś sie stanie. Zaskoczenie i przerażenie zebranych jest totalne.
- gdy pani Danvers namawia ją, aby skoczyła z piętra rezydencji i się zabiła. Już się wydaje, że chyba tak sie stanie ... a tu całkowity zwrot akcji. Słychać wystrzały , zatonął statek
- wejscie drugiej pani de Winter do pokoju Rebeki i ujęcia oczekującego na Rebekę pieska
- niezapomniany dialog, na miarę pana H. Druga pani de Winter przekonana jest , że mąż nadal kocha Rebekę. Gdy prowadzą pierwszą szczerą ze strony Maxa rozmowę, już po znalezieniu jachtu Rebeki, mamy za sobą chyba 3/4 filmu. Widz też jest przekonany, że Max nadal kocha Rebekę. Max ujawnia żonie prawdę - "nienawidzaiłem jej".